SNO opnieuw Nederlands kampioen veldvoetbal

Op zaterdag 16 juni jl. heeft SNO deelgenomen aan het Nederlands Kampioenschap Veldvoetbal. Dit jaar werd dit prachtige event georganiseerd door Scheidsrechtersvereniging Maastricht en Omstreken. Aangezien Maastricht niet naast de deur ligt, werd er besloten om reeds een dag van te voren naar Maastricht af te reizen. Het voetbalteam bestond uit de volgende personen:

Gerwin Moeken, André Meulenkamp, Wessel Nijmeijer, Gert-Jan Beltman, Jarno Beltman, Robbert Kardijk, Ronald Veldhoen, Remco Maneschijn, Kevin Tibbe, Zander Pouls, Maikel van Munster, Martin Bronsvoort en Maurice Paarhuis. De (technische) leiding was in handen van Gert Maneschijn, Jan Klein-Ganseij en Gerard Westenbroek.  

Vrijdag middag, rond 15.30, vertrok de selectie richting Maastricht. Rond 18.30 arriveerden we in ons hotel (‘Stay Okay’). ’s Avonds zijn we als groep nog even Maastricht in geweest, om  onder het genot van een drankje de tactieken voor de volgende dag te bespreken.

 

Zaterdag morgen werd er om 08.00 uur ontbeten. Rond 09.00 vertrok het hele gezelschap richting het sportcomplex van de plaatselijke voetbaltrots v.v. Scharn.

 

Wij waren ingedeeld in de poule met de volgende verenigingen: Utrecht, Eindhoven, Oss-Uden, Drenthe en Gorinchem. De poulewedstrijden duurden slechts 15 minuten. Dit werd door de technische leiding nogmaals benadrukt! We moesten vanaf minuut é én scherp beginnen en trachten zo snel mogelijk op voorsprong te komen. De eerste wedstrijd moesten we voetballen tegen de scheidsrechters uit Utrecht. SNO had een optisch overwicht, hetgeen leidde tot enkele kansen. Er werd echter niet gescoord, hetgeen logischerwijze een 0-0 eindstand tot gevolg had.

 

In de tweede wedstrijd mocht SNO aantreden tegen de scheidsrechters uit Eindhoven. SNO begon sterk en geconcentreerd aan de wedstrijd. Jarno (Beltman) schoot SNO al vroeg in de wedstrijd op een 1-0 voorsprong. Vijf minuten voor het einde van de wedstrijd kwam Eindhoven echter langszij. Kort voor het scheiden van de markt zette Remco SNO echter weer op een 2-1 voorsprong, een voorsprong die in het restant van de wedstrijd niet meer in gevaar zou komen.

 

De derde tegenstander van de dag was Oss-Uden. Gedurende de gehele wedstrijd was SNO de betere ploeg, hetgeen ook resulteerde in een snelle openingsgoal van Remco. De wedstrijd kabbelde richting het eindsignaal. Net voor het einde van de wedstrijd besliste Ronald het duel, door bij de tweede paal de bal keurig in het doel te koppen. Door deze mooie goal werd de eindstand bepaald: 2-0.

 

De laatste tegenstander voor de lunchpauze was Drenthe (& Vrienden). SNO was heer en meester en liet Drenthe alle hoeken van het veld zien. Uiteindelijk liep de score uit tot een eclatante 8-0 (!) overwinning. Wessel nam maar liefs vijf doelpunten voor zijn rekening. De andere doelpunten kwamen op naam van Martin, Remco en Kevin.

 

Nadat de spelers en staf een lunch hadden genuttigd, stond (op het hoofdveld) de laatste poulewedstrijd op het programma. De tegenstanders kwamen uit Gorinchem. SNO speelde een zeer matige wedstrijd. Desondanks zette Remco SNO reeds na twee minuten op een 1-0 voorsprong. Kort voor het einde van de wedstrijd zette Ronald met een sublieme voetbeweging Wessel alleen voor de keeper. Wessel bleef koel, en zette de eindstand (van 2-0) op het scorebord.

 

SNO was als eerste geëindigd in de poule. Net als Utrecht hadden ze namelijk 13 punten verzameld. SNO had echter een veel beter doelsaldo. De halve finales zagen er als volgt uit: SNO – Maastricht & Zutphen – Utrecht. Maastricht was een (relatief) jong elftal, met een zeer behendige nummer 10. Desondanks was SNO de bovenliggende partij. Kansen waren er nauwelijks. In de laatste minuut had Ronald zich onsterfelijk kunnen maken, alleen vanuit een lastige positie kreeg hij de bal niet tussen de palen. Uiteindelijk dienden strafschoppen genomen te worden, om op deze wijze alsnog een winnaar aan te kunnen wijzen. De eerste zeven strafschoppen troffen allen doel. Toen was echter het moment van Gerwin aangebroken. Gerwin stopte namelijk de vierde strafschop van Maastricht. Toen lag de druk op de schouders van Wessel. Zoals echter reeds eerder aangegeven, is Wessel een ijskonijn. Hij schoot de bal hard achter de keeper. SNO won hiermee de strafschoppenserie met 5-3! SNO had het opnieuw geflikt! We hadden ons geplaatst voor de NK Finale!

 

In de finale kwamen we opnieuw Utrecht tegen. Utrecht had (net zoals SNO) in de halve finale met strafschoppen gewonnen van Zutphen. In de finale waren beide teams aan elkaar gewaagd. SNO kreeg een grote kans. Remco stuurde Wessel de diepte in. Wessel omspeelde de keeper, maar moest met zijn ‘chocoladebeen’ de bal in het doel proberen te schieten, hetgeen hem niet lukte. Kort voor het einde van de wedstrijd schoot de centrale middenvelder van Utrecht van ruim 35 meter snoeihard op het doel van Gerwin. De bal leek in de kruising te vliegen. Gelukkig (voor alle SNO-aanhangers) draaide de bal op het laatste moment nog iets van richting, waardoor de bal naast ging. Opnieuw eindigde de wedstrijd in een 0-0 gelijkspel. Weer moesten strafschoppen zorgen voor een winnaar. De druk bij beide teams was voelbaar. Desondanks waren er vijf toppers van SNO, welke het aandurfden een strafschop te nemen. SNO begon niet goed aan de strafschoppenserie. SNO miste namelijk de eerste twee strafschoppen. De heren uit Utrecht legden beide strafschoppen ‘in het mandje’. Beide teams scoorden in hun derde beurd. SNO stond voor een schier onmogelijk opgave, aangezien SNO met 3-1 achterstond. SNO moest beide strafschoppen scoren en Utrecht moest (logischerwijze) beide strafschoppen missen…..

Toen voltrok zich echter ‘Het Wonder van Maastricht’. Gert-Jan Beltman en Wessel scoorden namelijk beiden hun strafschop. Deze treffers zouden echter zonder waarde zijn geweest, mits we Gerwin niet hadden gehad. Gerwin vertolkte namelijk een helden rol, door zowel de vierde als wel de vijfde strafschop van Utrecht tegen te houden…

 

Iedereen voelde het……dit kon niet meer misgaan! Er was (mentaal) iets geknakt bij onze opponenten uit Utrecht. Gerwin schoot de zesde strafschop rustig binnen. Helaas maakte ook de zesde strafschoppennemer uit Utrecht geen fout. Zander Pouls schoot vervolgens de zevende strafschop koelbloedig binnen. En toen was het moment daar…..Gerwin hield de zevende strafschop van Utrecht tegen! ……De daaropvolgende taferelen zijn alom bekend…. (uit de Champions League).

Alle spelers en begeleiders renden als gekken richting Gerwin en een groot volksfeest was het gevolg. Het onmogelijke was namelijk gebeurd:

 

Rond 17.15 was het dan eindelijk zover. De lange voetbal dag zat erop! Het resultaat mocht er wezen: Nederlands Kampioen. Onze aanvoerder, Gert-Jan, ontving de cup ‘met de grote oren’. Het was nog lang onrustig in de kantine van de voetbalvereniging Scharn.

 

Tot slot wil ik via deze weg nog enkele personen in het zonnetje zetten. Deze onvergetelijke trip was niet mogelijk geweest zonder de inzet van de technische staf: Gert Maneschijn, Jan Klein-Ganseij en Gerard Westenbroek. Daarnaast was Wim van de Velde gedurende het gehele toernooi aanwezig voor de mentale ondersteuning. Hij werd hierbij vergezeld door dhr. en mevr. Schippers. Nogmaals dank voor de goede steun!

 

Een sportieve groet,

 

Maurice Paarhuis