Beste SNO-ers,
Onderstaand artikel stond op de KNVB website. Een prachtig artikel, welke we graag met jullie willen delen.
Gewoon alles proberen. Zo staat Cindy Scholthof (21) in het leven. Dus zei ze meteen ja toen haar werd gevraagd om een wedstrijd te fluiten. Inmiddels is ze KNVB-scheidsrechter én vlagt ze als assistent-scheidsrechter jeugdinterlands, Eredivisie Vrouwen en Vierde divisie. "Voetbal wordt steeds interessanter naarmate je meer van de spelregels weet."
Naam: Cindy Scholthof (21)
Functie: scheidsrechter en assistent-scheidsrechter
Fluit in: wedstrijden standaardteams (zondag-H)
Vlagt in: Azerion Eredivisie Vrouwen, Vierde Divisie (zaterdag-D)
Studie: Social Work (HBO, vierdejaars)
Altijd alles proberen
"ABS uit Bathmen was mijn eerste club. Ik keepte in de jeugd. Op 14-jarige leeftijd stapte ik over naar Blauw Wit’66 uit Holten. Daar is het balletje gaan rollen toen ze trainers voor de jeugd zochten. Leek me leuk, dus ik ging MO13 trainen. Later was er een scheidsrechter voor JO13 nodig. Ik dacht: prima, zet mij maar op die wedstrijd. Zo sta ik eigenlijk in het leven. Zeven dagen in de week zijn niet genoeg voor mij, want ik vind veel leuk en wil alles proberen. Gewoon doen en ik zie wel wat er gebeurt."
Eerst de fluit
"In mijn eerste wedstrijd floot ik twee heel vrolijke JO13-teams met sportieve spelers. Ze hadden allemaal zin om lekker te voetballen, dus ik hoefde vrij weinig in actie te komen. Je moet een beetje geluk hebben met je eerste wedstrijden, denk ik. Als je meteen scheldende ouders en schoppende spelers treft, dan kan ik begrijpen dat je nooit meer als spelbegeleider op een veld wilt staan. Blauw Wit’66 is een kleine club waar iedereen gemoedelijk met elkaar omgaat. Dat geldt ook voor de clubs uit de omliggende dorpen. Moeilijke wedstrijden zijn er vrijwel nooit en dat is natuurlijk prettig voor een beginnende scheids."
Meer leren, meer weten
"Ik vond fluiten dus meteen leuk, maar was geen type dat het regelboek intensief doornam. Toch ben ik de opleiding verenigingsscheidsrechter gaan volgen toen ik 18 jaar was. Vrijwel direct gevolgd door SO III. Daardoor is het allemaal veel boeiender geworden. Je leert hoe je het regelboek in de praktijk moet benaderen, wat de optimale looplijnen zijn en allerlei andere taken. Het is zoveel meer dan af en toe op het fluitje blazen als jij denkt dat het een overtreding is. Voetbal wordt steeds interessanter naarmate je meer weet. Ik ga ook anders kijken naar wedstrijden op tv. Vooral hoe trainers en spelers met bepaalde regels omgaan. Ontzettend leerzaam."
KNVB-scheidsrechter
"Als KNVB-scheidsrechter kom je ook bij andere verenigingen. Dat zorgt voor een heel andere dynamiek dan wedstrijden op je eigen club fluiten. Een uur voor de aftrap arriveer je al op het sportpark. Je maakt een praatje in de bestuurskamer en gaat je daarna rustig omkleden. Worden er beelden gemaakt? Dan vraag je die na afloop op, zodat je je eigen optreden kunt analyseren. Dat maakt het allemaal extra leuk, want je bent continu bezig om beter te worden."
Ook de vlag
"In dat kader heb ik in mei 2023 ook de KNVB-opleiding tot assistent-scheidsrechter met succes afgerond. Het was totaal niet mijn intentie om zelf te gaan vlaggen. Het volgen van die cursus zou mij meer inzicht geven in de positie van assistent-scheidsrechters. Hoe kijken zij naar situaties, waar letten ze op? Zoals ik al eerder vertelde: ik wil altijd alles weten. Maar ja, ook dat vlaggen vond ik toch wel heel leuk om te doen en al snel stond ik op zaterdag te fluiten bij de junioren en op zondag te vlaggen bij de senioren."
Snel stijgen op de ladder
"Als assistent-scheidsrechter stap je op een veel hoger niveau in: de 1e klasse KNVB. Dat is een totaal andere beleving. Je bent altijd onderdeel van een arbitrageteam., wordt op een andere manier ontvangen, spelers en coaches zijn professioneler en er zijn meer toeschouwers. Je kunt ook heel snel stijgen qua niveau. Mijn vijfde aanstelling was al een kampioensduel in Arnhem: MASV - Leones. Een ontzettend mooie wedstrijd om te krijgen, met veel publiek langs de lijn. Wat dat betreft vind ik het ook leuker om eerste assistent te zijn. Dan hoor je alles, ook als ze het niet met je eens zijn. Het mooie van het voetbal op dit niveau is dat je na de wedstrijd – als alle emoties zijn gezakt – daar prima over kunt napraten met de betrokkenen. Je ontvangt op een directe manier waardering."
Keuze maken
"Fluiten of vlaggen; ik hoop die keuze voorlopig nog niet te hoeven maken. De realiteit is dat het wel zal moeten als je hogerop wilt. Vlaggen vergt een ander soort conditie dan fluiten. Ook gebruik je andere spieren, vanwege de zijwaartse beweging die belastend zijn voor knieën en enkels. De testen zijn dus anders. Verder zit er een verschil in het promotietraject. Voor een scheidsrechter duurt die veel langer. Je begint in Start, dat is gelijk aan groep I. Dat zijn 9 stappen naar de top. Als assistent-scheidsrechter begin je in D, waardoor je het in vier stappen kunt bereiken. Mits je elke keer promoveert natuurlijk, want er zijn in de top steeds minder promotieplekken beschikbaar."
Topseizoen
"Afgelopen seizoen was voor mij echt een topjaar. Ik heb zoveel nieuwe, hogere niveaus kunnen ervaren. Debuut in de Vierde divisie en Eredivisie Vrouwen, de jeugdinterland Nederland - Tsjechië Onder 16, de KNVB Beker en een internationaal jeugdtoernooi in de Algarve. Ook werkte ik voor het eerst met een headset. Dat was even wennen. Ik was in het begin zo gefocust op de communicatie dat ik bijna mijn eigen taken vergat. Dan gaf ik door dat het buitenspel was, maar vergat het vlagsignaal. Eén keertje hoor. Je raakt er ook weer snel aan gewend."
Groot contrast
"Soms was het contrast erg groot. Dan floot ik op zaterdag een wedstrijd bij mijn eigen club, waar beide teams half brak op het veld stonden, blij waren dat ze 11 spelers konden opstellen en de ene na de andere onbenullige handsbal maakten. En een dag later fungeerde ik als assistent-scheidsrechter in de kwartfinale van de KNVB Beker Vrouwen, bij Excelsior - sc Heerenveen. In een stadion, met professionele speelsters en alles piekfijn geregeld. Net even anders."
Gezelligheid van het team
"Het fluiten en vlaggen kost best veel tijd. Daardoor ben ik zelf gestopt met het keepen bij Blauw Wit’66. Het voetbal zelf mis ik niet, maar wel de gezelligheid van het team. Een goed voorbeeld is de rust. Met je team sta je dan naast de dug-out een beetje te kletsen over de tegenstander of een gekke struikelpartij. Als scheidsrechter ga je naar binnen waar je 10 minuten in je eentje zit. Dat is toch anders. Mijn oude team heeft gevraagd of ik een avond wil komen uitleggen hoe alles werkt rond de arbitrage. De regels, het vlaggen. Super leuk dat ze me hiervoor vragen en ik doe het graag. Ik kom sowieso nog veel bij Blauw Wit’66. Ik heb veel aan de club gehad en wil graag wat terugdoen. Binnenkort ga ik aan de slag als coördinator pupillenscheidsrechter. Weer iets nieuws om te leren."
Gegroeid als persoon
"Op school een presentatie houden? Hou op. Ik vond dat altijd een verschrikking en bleef liever op de achtergrond. Als scheidsrechter ben je regelmatig het middelpunt. Ik ben daar inmiddels helemaal aan gewend. Presentaties ben ik zelfs leuk gaan vinden. Zodra je passie hebt voor het onderwerp waarover je vertelt, kun je dat met enthousiasme doen. Gewoon je eigen verhaal vertellen. Vanuit de vereniging hebben ze me gevraagd of ik voor kleine groepjes wat over de spelregels wil uitleggen. Helemaal leuk, ga ik doen. Al met al kan ik zeggen dat ik als persoon echt wel ben gegroeid. Door het fluiten en het vlaggen."
Bron: www.knvb.nl
